Dag 11: Sauðárkrókur - Buðir (deel 1)

We hadden deze dag een lange route voor de boeg. Vanuit Sauðárkrókur zijn we eerst in de richting van het schiereiland Vatnsnes gereden. Op Vatnsnes hebben we de weg langs de kust gedaan. Hoewel deze voor het grootste deel niet geasfalteerd is kun je hier goed rijden.

Hvítserkur

Hvítserkur is een 15 m hoge rots in zee die je van de weg niet kunt zien. Het is een vogelrots die zijn naam (Hvítserkur = wit shirt) dankt aan de vele vogelpoep. Voor het eerst na onze aankomst in IJsland zat het weer deze dag nogal tegen. Regen, kou en wind probeerden de sfeer te verpesten.

Regen en kou bij Hvítserkur

De Hvítserkur staat dicht bij de kust. Via een steil pad kun je omlaag en als het eb is kun je naar de rots lopen. Op natte dagen als deze is het pad erg glibberig.

Hvítserkur

Op de foto hieronder het uitzicht vanaf Hvítserkur in zuidelijke richting.

Uitzicht bij Hvítserkur

Een scholekster aan de voet van de rots.

Scholekster

Het water achter de Hvítserkur heet Húnafjörður. Hoeveel er vaak eerder sprake is van een baai dan van fjord, wordt vrijwel alles in IJsland fjörður genoemd.

De zeehonden van Illugastaðir

Langs de westkust van het schiereiland Vatsnes zijn een paar plekken waar je kans hebt om zeehonden te zien. Wij zijn gestopt bij Illugastaðir en dat is in de noordwesthoek. Toen we er aankwamen was het heel slecht weer, harde wind en regen. Bij het begin van het pad stond een bord dat er in de boerderij die erbij lag een restaurantje zat waar je soep en brood kon krijgen. Met het oog op deze beloning zijn we aan de koude wandeling naar de zeehonden begonnen.
Bij zo'n wandeling in deze omstandigheden ben je natuurlijk altijd bang dat er uiteindelijk niets te zien is. Maar dat viel erg mee, er bleek een grote groep zeehonden in zee te zitten op de plek waar het wandelpad eindigt. Er lagen er ook een paar op de rotseilandjes voor de kust. De pose die de zeehonden voor ons aannamen was iets minder elegant dan op het ansichtkaartje dat we later hebben gekocht.


Zeehonden bij Illugastaðir

Het beest op de foto hierboven was net in beweging gekomen om de ijskoude zee in te duiken. De meeste zeehonden zwommen in het water. Het tempo van de beesten is behoorlijk hoog. We hebben dan ook heel veel foto's moeten maken om er een paar te hebben waarop de beesten goed zichtbaar zijn. Ze komen meestal maar kort boven water met hun kop om vervolgens weer de diepte in te duiken. Op de helft van de foto's was dus alleen maar zee te zien. Het beest op de tweede foto hieronder lijkt recht in de camera te kijken.

Zeehonden in zee

De mislukte lunch

Na het bezoek aan de zeehonden was het dus tijd voor de soep en het brood. Toen we helemaal verkleumd bij de deur stonden zagen we een klein bordje achter het raam staan: 'closed'.

Naar de zeehonden

Langs de weg stond een verkeersbord dat je maar zelden tegenkomt.

Zeldzaam verkeersbord

Hvammstangi

Na de hele ochtend door de blubber te hebben gereden was de auto zo smerig dat we nauwelijks nog door de ramen konden kijken. Bij een tankstation in Hvammstangi was men daar helemaal op voorbereid. Er hingen brandslangen om de auto schoon te spuiten. We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om hier te lunchen. Bij de meeste tankstations kun je eenvoudige maaltijden krijgen, vergelijkbaar met de snackbar in Nederland.